Heel wat vrienden en ervaringen rijker <3

Ha hee,

Nou daar ben ik weer is een keer met een update. Afgelopen maand heb ik zoveel gezien en gedaan. Ik was voor vijf weken in Nieuw-Zeeland en heb door beide eilanden gereisd. In deze update probeer ik mijn reisje vanaf oud en nieuw in Sydney tot en met nu, midden maart, samen te vatten voor zover dat kan. De highlights zal ik wel wat verder toelichten. Maak je maar gereed voor een lange zit.

Dus vanaf New Year’s Eve 2018 had ik nog een maandje werk te gaan in Lunapark. Ik had een vaste routine gevonden. Ik werd ook steeds hechter met mijn collega’s. Zo’n 5 dagen per week was ik aan het werk en op mijn vrije dagen sprak ik met vrienden af, ging ik naar het strand (vaak Bondi beach) of naar de botanische tuinen. Ik merkte vooral aan mezelf dat ik in mijn vrije tijd echt opzoek ging naar rustige plekken. Om 24/7 in een grote stad zoals Sydney te zijn, kan nog wel eens erg overweldigend zijn. De tijd kwam dat ik afscheid moest nemen van mijn collega’s. Ik ben echt heel erg dankbaar voor het feit dat ik in Lunapark heb mogen werken en ook voor alle leuke mensen die ik daar heb leren kennen.

Vijf februari vloog ik van Sydney naar Auckland. Yeah tijd voor Nieuw Zeeland^^! Ik was super trots op mezelf dat ik dit nieuwe avontuur in Nieuw Zeeland kon aangaan, doordat ik dus twee volle maanden in Sydney gewerkt had. Er waren voor mij twee potentiële transport opties om het land door te reizen; 1. campervan met anderen huren of 2. een busticket bij een reisorganisatie boeken. Ik ben voor optie twee gegaan, want ik had maar vijf weken de tijd voor beide eilanden en bovendien geen mensen op tijd ontmoet om die campervan mee te huren. Je hebt twee grote reisorganisaties in Nieuw Zeeland die hele voordelige bustours voor touristen organiseren; Kiwi Experience en Stray. Ik heb voor Stray gekozen, omdat zij meer afgelegen locaties door het hele land aanbieden.

Zes februari begon mijn reis met Stray door Nieuw Zeeland. Mijn eerste buschauffeur heette Pacman en die vervoerde ons naar Hahei (liggend aan de noord-oostelijke kust). Nu ga ik iets chlichés zeggen, namelijk dat die eerste dag in Hahei de mooiste dag in mijn leven was. Ik zal je even uitleggen waarom. Het was de hele dag al prachtig weer zonder een wolkje aan de lucht. Toen we in Hahei aankwamen, zagen we dat het kamp tegen het strand aan lag. Ik had al wat vrienden in de bus gemaakt (voornamelijk Nederlanders, oepsie) en ik ging met hun lekker op het strand van het weer genieten. Het strand was prachtig; wit strandzand, super lichtblauw en helder oceaanwater, genoeg ruimte op het strand en ongeveer 200 meter van het strand stak een gigantische rots boven het wateroppervlak uit. Nadat we allemaal wat bijgekleurd waren, gingen we weer terug naar het kamp waar Pacman op ons stond te wachten. Hij reed ons naar hot water beach, ongeveer 10 minuten rijden vanaf Hahei. Dit strand heeft iets bijzonders, want op een bepaalde plek op het strand komt verwarmd water naar boven (opgewekt door warmte bronnen) zodra je daar een gat in het zand graaft. Het was ontzettend druk met mensen die zo’n bad voor zichzelf aan het graven waren en met anderen die al in zo’n verwarmd bad zaten te genieten. Ik besloot met twee andere meiden om ook zo’n bad te graven. Later hielp een schattige jonge ierse tweeling ons met het verwarmen van ons bad <3. Je moest wel uitkijken want er waren ook plekken waar het water zelfs kookte. De ouders van die tweeling hadden rauwe eieren in het kokende water gelegd. Terwijl we met z’n 5’en in dat bad zaten, riep iemand keihard: “Whale!”. Ik draaide me snel om naar de zee en kon m’n ogen niet geloven. Er was een groep van minstens 20 dolfijnen vlak bij de kust komen zwemmen (jaa diegene die “Whale!” schreeuwde zat dus fout). Ongelooflijk! Ze sprongen zo ontzettend hoog! Ik stond samen met mijn vriendinnen met open mond naar dit spektakel te kijken. Haha we hadden kippenvel over ons hele lichaam en produceerde aardig wat gelukskreten. Na hot water beach hadden we een gezamenlijke bbq in het kamp. Na wat drankjes ging ik met een aardig grote groep naar het strand. Pacman vertelde ons dat de week daarvoor 5/7 dagen glowworms in de zee waren gespot. Deze ‘glowworms’ zijn eigenlijk algen die een chemische reactie afstoten, in de vorm van fel blauw licht, wanneer ze zich bedreigd voelen, door bijvoorbeeld beweging. En jaa hoor, toen ik met mijn voetjes in de zee stampte, zag ik allemaal felblauwe lichtjes verschijnen! Twee meiden doken het water in en vervolgens gilde ze beiden van geluk. Ze zeiden dat de glowworms elke beweging volgde en voor een sprookjeseffect zorgden. Daarna lagen we op het strand naar de super heldere sterrenhemel te kijken. En hier heb ik voor het eerst in mijn leven de melkweg gezien. Het was aardig afgekoeld dus we gingen weer terug naar het kamp. Toen kwamen we onderweg Pacman met een sip gezicht tegen. Hij wilde ons net gaan joinen en had het idee om een kampvuur op het strand te maken. Dit idee konden we niet weerstaan dus we stemden gelijk in. Nadat we ons eigen kampvuur hadden gemaakt, zaten we allemaal om het kampvuur heen met een relaxt muziekje op de achtergrond, luisterend naar de verhalen van de dronken Pacman en kijkend naar alle vallende sterren. En of het nog niet beter kon, zagen we de maan helder boven de oceaan opkomen! Dit moment wekte ‘infinity feelings’ op <3. Prachtig!

Van Hahei vervolgden we onze weg naar Raglan. Dit is de surftown van Nieuw Zeeland. Heeel mooi die zwarte stranden! Van Raglan naar Waitomo. En Waitomo staat bekend om haar grotten met glowworms (dit zijn wel daadwerkelijk kleine wormpjes die dezelfde chemische reactie afstoten als de ‘glowalgen’). Ik heb hier de black water rafting tour gedaan. Onvergelijkbaar met een andere activiteit. Na Waitomo reden we door naar Rotorua (veel geothermische activiteit te vinden en daardoor ruikt de hele stad naar de geur van rottende eieren) en onderweg heb ik een bezoekje aan Hobbiton gepleegd. Na Rotorua ben ik van bus gewisseld en de buschauffeur heette Rhino. Hij heeft mij voor het merendeel van het Noordereiland meegenomen. In zijn bus heb ik lang met dezelfde mensen gereisd, wat een heleboel gezelligheid opwekte <3. Rhino vervolgde toen onze reis naar Taupo (Lake Taupo is het grootste meer van Nieuw Zeeland) en van Taupo gingen we door naar Blue Duck Station. Deze locatie was wel 2 uur afgezonderd van de verharde weg en hier heb ik de meest heldere sterrenhemel ooit gezien. Twee dagen later gingen we door naar de Tongariro Alpine Crossing. Deze hike heeft wat uitleg nodig, want dit is een wandeling van ongeveer 20 km en de gemiddelde duur is 7,5 uur. Hieruit kan je al concluderen dat er veel stijgen aan te pas komt. Pfoe en dat kan ik beamen! Het eerste deel van de hike heette ‘Devils Staircase’. En man, deze trap bleef maar doorgaan, er zat geen einde aan! Maar het uitzicht <3, ik zou deze trappen zo weer beklimmen. Ik had me tijdens deze wandeling aangesloten bij twee nuchtere groningse meiden, Mirthe en Mirjam. We hadden aardig wat lol onderweg. Tijdens de tweede klim moest je ook je handen gebruiken vanwege de losse grond. Vanaf deze top had je prachtig uitzicht op de emerald lakes, Mount Doom (berg in Mordor uit de Lord of the Rings filmserie) en we stonden dus op een vulkaan. Toen we gingen dalen voelde je de hitte van de vulkanische grond opstijgen. Haha dit stuk was heel erg stijl en door de vulkanische ondergrond moest je echt oppassen, want je kon zo uitglijden. Ik heb mezelf regelmatig moeten afremmen door mijn voeten naar binnen te zetten. In totaal hebben we 6,5 uur over de wandeling gedaan, petje af ^^. Die nacht sliepen we in Raetihi en de volgende morgen vervolgden we onze weg naar Wellington (capital). Het viel mij op dat super veel mensen hier lekker actief bezig waren, zowel op land als in de zee. Ik heb niet zoveel in Wellington kunnen zien, want op dit moment had een cycloon het noordwesten van het Zuidereiland getroffen. Deze cycloon heeft voor aardig wat overlast gezorgd, waardoor een aantal activiteiten gecanceled moesten worden. Nu gebruik ik deze cycloon als excuus om over een aantal jaar weer terug te gaan naar dit bijzondere land ^^. Ik ben in Wellington trouwens wel naar het Te Papa museum geweest. En wat mij daarvan is bijgebleven is dat ze daar een dode kolossale inktvis hebben van wel 4 meter lang, de ogen hadden de grote van een voetbal en op de tentakels heeft de joekel haken die 360 graden kunnen draaien. Leuk feitje; dit is slechts het jong van deze inktvissoort, een volwassen colossal squid kan wel 12-14 meter lang worden!!!

De ferry van Wellington naar Picton (Zuidereiland) was op zijn beurt ook weer prachtig. Van Picton reed mijn nieuwe buschauffeur, Shöckz (deze naam heeft hij te danken aan het feit dat hij een keer over prikkeldraad heeft gepiest), ons door naar Nelson (ding-ding, Pippi Langkous ;-)). Schattige stad was dit. Helaas konden we door die cycloon niet door naar Abel Tasman (1 van de highlights op het Zuidereiland). Ik wilde erg graag een skydive op het Zuidereiland doen en dit zou mijn eerste kans geweest zijn om dus een skydive op het Zuidereiland te doen. Na Nelson bracht Shöckz ons door naar Westport, van Westport naar Franz Joseph (onderweg zagen we de pancake rocks). Franz Joseph ligt ongeveer in het midden aan de westelijke kust van het Zuidereiland en deze plaats valt in het meest regenachtige deel van Nieuw Zeeland. Ook dat heb ik gemerkt. De heli-hike (klimmen en klauteren in een gletsjer) en de skydive waren gecanceled op onze vrije dag. Ik zou een skydive de volgende morgen doen, het was prachtig weer maar de harde regenbuien van de dag ervoor hadden de weg zodanig verwoest dat de shuttle ons niet op tijd kon bereiken. Dit vond ik ontzettend jammer, want Franz Joseph is na de Mount Everest de mooiste locatie ter wereld om een skydive te doen. Beetje pijnlijk dus. Maargoed, Shöckz reed ons door naar Wanaka. Daar heb ik een heerlijke sunset cruise gedaan ^^. De volgende morgen gingen we verder naar Queenstown ?. Dit is de adrenaline stad van Nieuw Zeeland. Queenstown was echt ontzettend leuk! Ook hier heb ik een poging gedaan tot skydive, maar het weer is hier oprecht onvoorspelbaar. Het weer verandert om de haverklap. Ik heb hier wel canyoning gedaan en dat was echt super vet! Toen nam mijn laatste Stray buschauffeur mij mee naar Mount Cook. Zijn naam was Dumbledore. Mount Cook is de hoogste berg in Nieuw Zeeland en de dag waarop wij een mooie wandeling naar Mount Cook deden was het echt prachtig weer. Trouwens Nieuw Zeeland is echt het land om wandelingen te doen, want het landschap verandert constant. En ik heb btw veeeeel meer wandelingen gedaan dan hier beschreven, maak je maar geen zorgen. Na Mount Cook stond mijn laatste Stray stop op me te wachten, namelijk Christchurch. Onderweg kwamen we nog langs het prachtige meer Tekapo (fel turquoise blauw water, het is namelijk ijswater). Christchurch ligt op een punt waar twee platen elkaar raken, hierdoor is de kans op aardbevingen aardig verhoogd. Zeven jaar geleden heeft een grote aardbeving plaatsgevonden in Christchurch en de stad is nogsteeds in de wederopbouw, maar het is nog lang niet zo levendig als voorheen.

Mijn tweede dag in Christchurch had ik nog iets spannends op het programma staan. Ik ging namelijk whitewater raften op de Rangitata River in Geraldine ^^. Het is heel mooi om op deze rivier te raften, want de rotsen zijn puntig en donker van kleur en dat is sterk in contrast met het onheldere lichtblauwe rivierwater (Lord of the Rings setting). Maargoed het raften dus, holy ****, niet normaal!!! Dit was het meest enge, spannende en opwindende wat ik ooit gedaan heb!! Ik zal dit thuis is geuren en kleuren vertellen, maar het komt erop neer dat de boot omsloeg. Het was trouwens ook grade 5 rafting en dat is het hoogste level in raften. Twee Deense meisjes hadden een paar dagen daarvoor een skydive gedaan en zij beweerde dat het raften zelfs enger was dan de skydive!

Ik zat in totaal een week in Christchurch en ik heb het meeste van mijn tijd besteed in de bibliotheek om te studeren. Huh waarom? Nou, ik had een paar dagen later een toelatingstest voor de numerus fixus opleiding Psychology aan de UvA. Ik moest deze test dus online in Nieuw Zeeland maken. Maaaaar ik moest de test om 11 uur ‘s ochtends nederlandse tijd maken. En het tijdsverschil tussen NL en NZ is +12 uur, dus ja ik moest die test om 11 uur s’avonds doen. Nou zie maar een fatsoenlijke computer en rustige plek te vinden om een toets te kunnen maken als backpacker. In een hostel heb je nooit stilte en de bibliotheek was allang voor die tijd gesloten. Gelukkig had mijn moeder mij in contact gebracht met een oud rugby genoten van haar die nu in Nieuw Zeeland woont. Zij en haar gezin wonen in Dunedin (ongeveer 400 km ten zuiden van Christchurch aan de oostkust) en ik mocht een weekendje bij hun logeren om die test te kunnen maken <3. Super lief! Dus ik heb ook nog eens Dunedin gezien en een kijkje kunnen nemen in het leven van een echt Nieuw Zeelands gezin ^^. Die psychologie toelatingstest is trouwens naar mijn idee best goed gegaan en midden april krijg ik het resultaat binnen. Spannend!

Na Dunedin zat mijn Nieuw Zeeland avontuur in jaar 2018 erop. Twaalf maart vloog ik alweer terug naar Australië. Ik ben op het moment in Melbourne en heb ondertussen een tour naar de Great Ocean Road erop zitten. Ik mis Nieuw Zeeland best erg, de natuurlijke rust, de mensen en mijn ontzettend leuke avontuur met Stray <3. Morgen vertrek ik naar het binnenland van Australië voor twee weken om de stadsdrukte te ontvluchten. Ik ga wwoofen, dit staat voor; willing workers on organic farms. Dit houdt in dat ik ongeveer 6-8 uur per dag werk op een organische boerderij en in ruil daarvoor regelen de wwoof hosts accommodatie en eten voor mij. Ik ben heel erg benieuwd! En ik vind het leuk dat ik nog een kijkje kan nemen in het leven van echte Aussies en bovendien heb ik wel zin om mijn handen vuil te maken ^^.

Zo, nou dat was ongeveer 1/3 van mijn reis tot nu toe in een notendop, buiten 2/3 dat al op mijn blog staat. Jullie zullen onderhands wel een houten achterwerk hebben. Ik trouwens ook, ik ben een middag zoet geweest met deze update. Ach eigen schuld, dikke bult. Het is wel weer duidelijk dat Lauri eerder onregelmatig lange uitgebreide stukken dan regelmatige kort en krachtige stukken schrijft. Echt mijn excuses daarvoor, want zo’n lange zit kost jullie aardig wat tijd en aandacht. Maar ergens trek ik jullie dan wel dieper in het verhaal ^^. Elk voordeel heeft z’n nadeel of elk nadeel heeft z’n voordeel.

Ik heb dus gigantisch hard van Nieuw Zeeland genoten. Het gifgroene en gezonde gras, de overwoekerende en wilde bossen, de Maori cultuur, de lage populatie in het land, de bergen, de sportieve vibe die er hangt, kwalitatief goede levensmiddelen, het landschap dat om de haverklap veranderd, de nuchtere en gastvrije mensen (het is hier trouwens vrij makkelijk om te liften) en het land heeft ontzettend veel te bieden op het gebied van spectaculaire activiteiten, prachtige kampeergelegenheden en bijzondere wandelingen. Nieuw Zeeland heeft mijn hartje <3 en mijn hoofd versteld doen staan. Ik kan niet wachten totdat ik daar weer voet aan wal zet en maak stiekem al wat plannen in mijn hoofd. Roadtrippie met campervan klinkt wel goed. Plak ik gelijk de rest van de wereld eraan ;-).

New Zealand, I’ll be back, so you now!

Ik denk dat ik na deze update nog één update schrijf van mijn Australia/New Zealand adventure 17/18. Maar daarmee komt er nog geen einde aan dit blog. Ik ga zeker nog een keer flink op pad.

Reizen is een wereldse bezigheid, wijsheid ligt voor het oprapen en je hebt weinig te verliezen. Er zit nog heel wat op me te wachten in de toekomst, nog grootse plannen. Dus pa en ma deze is voor jullie; jullie dochter is een wereldburger.

Over enkele weekjes sta ik weer met beide benen op nederlandse gronden. Jullie zullen een dolblije, enthousiaste en zelfstandige Lauri in armen nemen. Ik verwacht dat vragen naar mijn oren worden geslingerd. Maar ik kan simpelweg niet 7 drukke maanden in een paar zinnen samenvatten. Ik wou dat ik de beelden die ik heb gezien, mijn gevoelens en gedachtes die ik heb ervaren met jullie kon delen, realiteit is echter anders. Dit citaat, uit de stof die ik moest leren voor mijn psychologie toelatingstest, beschrijft dit precies: “The Carthesian Theatre - a mental screen or stage on which things appear to be presented for viewing by your mind’s eye. The Carthesian Theatre, unfortunately, isn’t available on DVD, making it impossible to share exactly what’s on your mental screen with anyone else. They can’t get inside your head to watch the same show. The private, personal nature of consciousness means that although we can tell others what we are thinking, they can never truly share our actually experience.”

Nou dat was m dan. Tijd om naar bed te gaan, morgen weer een nieuwe dag ^^. Ciao, ik zie jullie snel weer xx

It's New Years Eve!

Hi,

Ondertussen is het al een hele poos geleden dat ik een nieuw verhaal heb gepost. Ik zit nu zo'n 4 maanden in Australië. Ik woon en werk nu in Sydney, dus ik ben weer gesetteld na tweeënhalve maand op pad te zijn geweest. Na 3 selectierondes ben ik als attractie operateur aangenomen in pretpark 'Lunapark' (Sydney). Dit is een vrij oud pretpark en dateert uit 1935. Het park ligt vrijwel onder de Harbour Bridge en heeft ook nog eens uitzicht op het Opera House. Mijn collega's komen van over heel de wereld, dus dat maakt het een vrij unieke plek om te werken. Ik ga ook elke dag met een lach naar mijn werk en ik besef me maar al te goed dat ik het hier goed voor elkaar heb. Ook wat betreft mijn accommodatie. Want ik ben voor 2 maanden ingetrokken in een appartement in de wijk Glebe voor slechts $150 per week. Het appartement is van alle basis faciliteiten voorzien en heeft zelfs een goedwerkende wasmachine. Mijn kleren ruiken weer fris! Wel een hele luxe zo'n wasmachine na tweeënhalve maand je kleren op de hand te hebben gewassen.

Ik heb niet een speciale mening over Sydney. Het is een stad zoals vele grote steden met een groeiend CBD, ontzettend veel koffietentjes, diverse straatartiesten, zakenmensen die vastgeklampt hun telefoon vasthouden, daklozen die bedelen voor geld en natuurlijk grote stadsparken. Al moet ik zeggen dat de botanische tuinen in Sydney het mooiste en fijnste park is waar ik tot nu toe geweest ben. Daarbij zijn prachtige stranden te vinden ten oosten van de stad die ook nog eens makkelijk zijn te bereiken met het ov. Ik merk wel dat persoonlijk contact allemaal wat verder te zoeken is, dit is overigens wel een algemeen kenmerk van een stad. Gelukkig heb ik een baan, een paar Nederlandse vrienden en appartementgenootjes in Sydney.

Maar ik eindigde mijn vorige update voordat ik naar Fraser Island ging. Fraser was top! Vijftig procent van die 3 dagen spendeerden we in een 4x4 wagen, daarmee reden we over het strand aan de oostkant en midden door het eiland. Ik zat met 2 Nederlanders (heuj), 2 Zweedse meiden, Florian (Duitse vriend), een Duitse meid en een Brits-Braziliaanse man in de auto. Het liedje 'Havana' van Camilla Cabello is wel 10x opgezet en daarop gingen we met z'n allen los. Raampjes open, muziek op hoog volume en crossen over die stranden en die modderwegen. Het was helaas vrijwel de hele tijd slecht weer; grauwe lucht met regen en al. Wat ook jammer is, is dat ik geen dingo's heb gespot. Maar de laatste avond hebben we nog wel een kampvuurtje gestookt met wat marsmellows d'r boven.

Daarna zijn we (ik en Florian) van Rainbow Beach naar Noosa gereisd. Noosa was een prachtig plaatsje met een mooi strand een prachtige kust wandeling. Veel Australische gezinnen waren hier te vinden. Wat mij opviel was dat ik hier voor het eerst het gevoel kreeg dat surfen echt hoorde bij dit Australische kustplaatsje. Op een regenachtige dag deden Florian en ik de coastal walk en wat verderop was een afgelegen strand te vinden waar een jonge gast, met groot surftalent, samen met een dertiger allemaal tricks deden op het water.

Na Noosa was Brisbane aan de beurt. Het was de bedoeling dat ik in Brisbane zou gaan werken, want ik liep financieel aardig leeg. Na twee weken rond te hebben gelopen met mijn cv, sollicitaties heb gedaan via internet en te hebben rond gevraagd, had ik nogsteeds nul reacties. Ik moet zeggen dat het best een rotgevoel geeft wanneer je leegloopt door vaste lasten, het je niet lukt om ook maar enige reactie na die 20 sollicitaties te hebben ontvangen en de tijd begint te dringen om te kunnen sparen voor mijn volgende reis in Nieuw-Zeeland. Maarja ik had nog zo'n $1200 te besteden terwijl Bjarne (Duitse vriend) slechts $200 op zijn rekening had staan (PS: no worries, het is goedgekomen met hem, want ook hij woont en werkt nu vlakbij Sydney).

Ik vond het na die 2 weken hoogtijd om uit Brisbane te vertrekken. O en vanaf Brisbane ging ik weer alleen verder reizen, want Florian ging gelijk door naar Sydney voor werk. Ik maakte een soort tussenstop in the Gold Coast (Surfers Paradise). Ook heb ik hier nog pogingen gedaan om een baantje te kunnen bemachtigen, echter was dit ook tevergeefs. Ik gaf de moed niet op en zocht nog wat op internet, totdat ik zag dat Lunapark Sydney opzoek was naar nieuwe werknemers. Eenmaal te hebben ingeschreven voor de eerste selectieronde had ik nog twee weken de tijd voordat ik naar Sydney moest gaan om die 'auditie' te doen. Dus toen ging ik door naar Byron Bay. En wauuwww Byron Bay, wat een heerlijke plaats! Iedereen is super chill, de vibe is ontzettend goed, biologisch en lokaal voedsel door heel Byron Bay te vinden, weer een prachtig uitgestrekt strand met de meest relaxte mensen en de Amerikanisering heeft hier nog niet uitbundig z'n slag geslagen. Echt de leukste en sfeervolste plaats in Australië waar ik tot nu toe ben geweest! Ik had hier ook allemaal leuke mensen om me heen en zelfs 3 Nederlandse meiden waar ik veel mee optrok. Elke dag om half 4 trad een goede muziekartiest op aan het strand en eindigde wanneer golden hour begon. Ook in Byron probeerde ik nog wat cv's af te geven met ook hier geen resultaat. Er zijn gewoon veel meer mensen dan dat er werk is in Byron Bay. Bovendien wilt elke backpackers zowat in Byron Bay werken en terecht. Jaa ik had 2 hele mooie weekjes in Byron Bay. Één van de leukste momenten is dat ik na het uitgaan met Roos en Bernou (nederlandertjes) ontzettend veel trek hadden en bij een bakkerijtje naar binnen gingen die nog open was. Alles zag er zo lekker uit, maar was ook zo prijzig. Een Australische man voor ons merkte ons op en bood ons australian pies aan. Vanaf dat moment vloog de ene pie na de andere pie over de toonbank en stonden we vervolgens middenin die bakkerij in een vierkantje die taartjes door te geven. Daarna gaf hij aan dat Roos hem moest vertellen wat haar favoriete lekkernijen waren. En zo aten we nog met z'n 4'en twee soorten donuts en een supergrote muffin. Ongelooflijk, die man heeft hier zeker wel meer dan $40 aan uitgegeven. Tja wij kregen het aangeboden en voelden ons er ook echt niet slecht over. Na al dat eten hadden we al vrij snel door dat we met een hele rijke man te maken hadden gehad, want hij vertelde in geuren en kleuren over zijn dochters, vrouw, ex, en zijn huizen op verschillende continenten. Wat een avond weer!

Byron Bay moest ik helaas achter me laten om echt aan de slag te gaan. Ik nam de nachtbus en arriveerde weer in Sydney. En nu ben ik vanaf dat moment weer een maand verder met een dak boven mijn hoofd en een baan. Vandaag is het Oudjaarsdag en ik zal mijn New Years Eve op werk doorbrengen. Het is niet zo erg zoals het klinkt, want ja ik heb jullie al over de locatie verteld. En bovendien ben ik omringd met leuke collega's. Ik brei er alweer een eind aan en ga me klaar maken voor werk. Ik zal 10 uurtjes eerder het jaar in gaan dan jullie. Dus ik wens jullie allemaal alvast een gelukkig nieuwjaaaaaar!!! Geniet van alles en iedereen om je heen <3

Byebye x

Grootste gedeelte van de oostkust van Queensland afgelegd

Inmiddels ben ik al ongeveer anderhalve maand op reis. Nu ben ik in het kustplaatsje genaamd Hervey Bay. Hier trekken vooral backpackers naartoe om walvissen te bekijken tijdens het walvisseizoen van juni t/m oktober. Deze walvissen trekken vanaf Antarctica noordelijker, vanwege het warmere water langs kusten, om een maatje te vinden, te paren of om een kalf groot te brengen. Ik ben hier om te wachten op mijn Fraser Island tour die volgende week dinsdag begint vanaf Rainbow Beach. Hier kijk ik echt super erg naar uit! Het is dan ook één van de highlights van de oostkust.

Ik hop weer even terug naar het punt dat ik nog in Cairns was. Ongeveer een dag nadat ik mijn laatste post had geüpload veranderde ik van hostel en ging ik naar Mad Monkeys (Cairns). Hier heb ik veel mensen leren kennen en het zijn voornamelijk Duitsers. De meeste Australiërs geven ook aan dat ongeveer 75% van alle backpackers Duits zijn. En ik kan deze uitspraak alleen maar beamen. In Cairns heb ik nog gesnorkeld en gedoken. Het was een hele ervaring en dan vooral het duiken, maar het great barrier reef zien was een vrij triest gezicht. Alle koraal had een grauwe gloed over zich. Dit had ik wel verwacht vanwege de cycloon dit jaar, maar toch jammer om zo sterk geconfronteerd te worden met hetlevenloze rif. De vissen waren wel prachtig om te zien!

Na Cairns vertrok ik met de greyhound richting Townsville om vervolgens met de ferry naar Magnetic Island te gaan. Ik had slechts 1 volle dag op Magnetic Island, want de volgende dag zou ik al doorreizen naar Airlie Beach om mijn Whitsundays tour te kunnen halen. Die dag op Magnetic Island had ik een wildlife tour en heb ik een slang om mijn nek gehad, een wombat geaaid, veel soorten leguanen vastgehouden en ook een koala vastgehouden <3. S'avonds even uitgewaaid ophet strand en een melkwegmet heldere sterren gezien.

Eenmaal in Airlie Beach aangekomen bracht ik wat tijd door met de twee finse zussen Heidi en Elina. Ik had hen leren kennen in Mad Monkeys en toevallig hadden we precies dezelfde whitsundays islands tour. Die tour was geweldig! Totaal geen gevoel van tijd, beetje dobberen heel de dag met chille muziek, af en toe de boot af om vervolgens te snorkelen op super mooie plekken, de crew was gezellig en had ook lol in hun werk, het eten was goed en lekker en ons vroege bezoekje in de morgen aan Whitehaven Beach kon ook niet ontbreken. Er was één moment en dat was extra speciaal en dat zal mij ook het beste bijblijven, dat was namelijk de eerste ochtend van de tour dat we om half 6 op het dek stonden om de zonsopkomst te zien en we 2 dolfijnen zagen zwemmen. Wat n magisch moment, holy! Verder heb ik tijdens het snorkelen een grote schildpad vanaf 4 meter afstand bekeken, tussen ontzettend veel kleurrijke scholen van vissen gezwommen, ongeveer 3 meter boven een groep van 8 grote napoleonvissen gezwommen en bulksharks s'nachts de restjes van ons voedsel zien eten. Het zeewater is zo helder blauw trouwens! Oké nu heb ik jullie wel een goed beeld gegeven van mijn tourtje door de whitsundays eilanden op een zeilboot en misschien ook wat jaloers gemaakt ;-). Maar hé wees maar niet al te jaloers, want misschien zal jij ook ooit het vliegtuig instappen om ook een groot avontuur tegemoet te gaan.

Na deze tour hadden we een afterparty op zondagavond in Airlie Beach. Die avond eindigde ik met de Finse meiden en Richardo (18-jarige australische/nieuw-zeelandse gozert met dreadlocks die deel uitmaakte van de crew op onze tour) in een verlichte boom. Prachtige avond was dat weer. De week daarop heb ik voornamelijk met Heidi, Elina, Richardo en Max (Duitse gast) aan de Lagoon van Airlie gechilled. Vervolgens ben ik aan het einde van die week verdergegaan met Florian (ook Duitse gast) naar Rockhampton om daar te kamperen. Btw momenteel is Florian nogsteeds mijn reismaatje tot aan Brisbane. Rockhampton was totaal niet bijzonder. Het was erg moeilijk om je daar te vermaken. Daarom eindigde we ook op zondagmiddag in de bioscoop. Amerikaanse invloeden waren hier overal te zien en ons uitje van de dag was naar de shoppingmall om boodschappen te doen (gelukkig was daar wel leven).

Twee dagen later, na onze aankomst in Rockhampton, zijn we naar Agnes water doorgereisd. Dit is het meest noordelijk gelegen deel waar je kan surfen. Ik heb dan ook zelf een surflesje meegepakt. En ik moet zeggen zo verschrikkelijk was ik nog niet voor mijn eerste keer op de surfplank. Na de zesde golfhad ik m voor het eerst te pakken. Al ben ik op lange na nog geen pro natuurlijk. In Agnes Water ben ik met Florian 2 dagen gebleven en daarna zijn we naar Hervey Bay gegaan. Hier hebben wij onze fraser tour geboekt en zoals ik al zei wachten we daar nu op. In Hervey Bay zelf is ook niet zoveel te zien. Gelukkig is hier een strand en ik ben nu ook in een fijn hostel. Ik moet zeggen het is wel even fijn om je voor een halve week niet druk te hoeven maken over je tas inpakken en een nieuwe slaapplek fixen. Ik kijk dan ook wel weer een beetje uit naar Brisbane, want ik zal hier langere tijd verblijven.

Voordat ik naar Australië vertrok had ik mij dus aangenomen om direct in Cairns te gaan werken. Echter heb ik dit plan links laten liggen. Nu is mijn plan om dus langer in Brisbane te blijven en hier2 à 3 maanden te gaan werken. Na Fraser Island maak in nog een tussenstop in Noosa en dan zal ik al in Brisbane aankomen. Spannend!

Ik hoop dat jullie het ook een beetje naar jullie zin hebben of kunnen maken. Ondertussen vallen hier ook wat regenbuien. Maar je moet er maar het beste van maken!

Ik spreek jullie wel weer.

Ciao!

Ruim anderhalve week aan de andere kant van de wereld

We zijn weer een paar maandjes verder sinds ik mijn laatste post heb gedaan. Bij deze weer een frisse update. Momenteel ben ik in Cairns, maar ik begin wel even bij t begin.

De 7de van september was ik samen met de TA (Travel Active, reisorganisatie) groep voor het overstapprogramma in Singapore. Wij hadden die dag een tour door het centrum van Singapore op de planning staan. Op de planning stond een bezoekje brengen aan de botanische tuin van Singapore, little India, Marina Bay en een boeddhistische tempel in het CBD. Één heel belangrijk ding van de Singaporeanen heb ik meegekregen en dat is; als je het doet, doe het dan goed. De bevolking is conservatief, haalt het uiterste uit zichzelf en loopt alles tot in de puntjes na.

Vervolgens vlogen we door naar Sydney, waar gelijk een oriëntatie programma over leven in Australië werd gepresenteerd en een ontzettend leuk surfkamp werd gepromoot. Die ga ik zeker nog een keer doen! TA had voor ons al 3 overnachtingen in het Wake up hostel in centraal Sydney geboekt. Zelf heb ik daarna nog 4 extra nachten bijgeboekt, want dit hostel vind ik super fijn. Wel aan de prijzige kant though. Maar dat geldt voor heel Sydney en eigenlijk ook de rest van Australië. Maargoed geld sparen wordt m toch niet.

De hele week in Sydney was super tof! Zeker omdat je met de dag leeft en je al helemaal niet druk maakt over wat gaat komen (dit kan natuurlijk ook z'n nadelen hebben, maar daar heb ik dan niks van gemerkt). Elke dag bedacht ik samen met Celine, Marinda en Athina wel iets leuks om te doen. Zo zijn we een aantal keren uit geweest in Sydney. We hebben 9 uur gedaan over een stadswandeling van 2,5 uur waarbij je langs het Opera House en de Harbour Bridge komt. Zondag tijdens fund-day (voor $2,60 heel de dag met openbaar vervoer) zijn we richting de Blue Mountains gegaan om de Three Sisters te bekijken. Zo ontzettend mooi! Zeker met zonsondergang, dat kan ik beamen. Ergens zijn we nog een dagje naar Bondi Beach geweest (en ja surfdudes en surfgirls zijn hier het water niet uit te slaan). En voordat ik afscheid ging nemen van deze 3 meiden zijn we nog naar de Taronga Zoo geweest, wat op zijn beurt ook super tof was. Deze dierentuin ligt op een perfecte locatie en met een ferry ernaartoe is ook zeker de moeite waard.

In ieder geval, ik verbaas mij echt over hoe hecht je kan worden met anderen binnen één week tijd. Marinda, Athina en Celine zijn richting Melbourne gegaan, terwijl ik de vlucht pakte naar Cairns. ondertussen ben ik twee dagen in Cairns en zoek ik een beetje uit wat ik verder graag wil doen. In eerste instantie wil ik eerst flink wat werken om bij te verdienen en dan de oostkust afgaan. Maar omdat het werk in dit gebied wat schaars is en de stad mij wat minder aanspreekt, ga ik misschien eerst wat afzakken richting Brisbane en dan werken. De omgeving buiten Cairns is wel prachtig en daar ga ik nog even van genieten door wat tourtjes te boeken. Binnenkort zullen jullie vast een snorkelfoto van mij in het Great Barrier Reef op mijn insta zien verschijnen.

De groeten hier uit Cairns

O en trouwens voor ik t vergeet, ik heb een fotoserie gemaakt zodat je een beeld kan krijgen vanwat ik hier allemaal uitspook. Dus kijk even bij mijn foto's als je het leuk vindt.

Hi, welkom op mijn reislog!

Hee,

Deze is voor reislustige lezers, mijn vrienden en familie en natuurlijk voor mijzelf. Welk doel dit blog zal dienen, daar ben ik nog niet over uit. Dat zal pas duidelijk worden wanneer mijn avontuur daadwerkelijk is begonnen.

Ik zal mijzelf even voorstellen. Hi, ik ben Lauri, zeventien jaar en pas net geslaagd voor vwo. Ik woon mijn hele leven al in Nederland en heb hier een prima leventje. Toch heb ik besloten om wat nieuws te doen. Puur omdat ik 'last' heb van wanderlust en ontzettend nieuwsgierig ben. Het lijkt mij tof om de dagelijkse verplichtingen en zekerheden, die ik heel mijn leven al gewend ben in Nederland, los te laten en op zoek te gaan naar nieuwe verhalen, inspirerende individuen en waanzinnige natuurgebieden.

Mijn avontuur houdt in dat ik een reis afleg naar Australië, in Australië en in Nieuw-Zeeland. Dit combineer ik met werken om van levensonderhoud voorzien te zijn en natuurlijk om spectaculaire lokale activiteiten te kunnen betalen. Oftewel ik ga backpacken in Australië en Nieuw-Zeeland. Deze reis zal zo'n zeven maanden duren. Tenminste dat is het plan voor nu.

Ben je benieuwd naar wat ik zal meemaken tijdens deze reis, houdt dan vooral mijn blog in de gaten. En als je erg geïnteresseerd bent, laat dan je e-mail achter in de rechter kolom zodat je automatisch een mailtje zal ontvangen wanneer ik een nieuw verhaal of fotoserie op mijn blog heb geplaatst.

Lauri